Mensen kunnen op verschillende levensgebieden verliezen ondergaan, zoals verlies door overlijden, door echtscheiding, verlies van gezondheid, werk en toekomstperspectief. Rouw is de normale, gezonde reactie op dat verlies. Wat zeker niet wil zeggen dat het gemakkelijk is. Iemand of iets waaraan je gehecht, mee verbonden was, dat wat zo vertrouwd was, is niet meer. De wereld ziet er anders uit, niets is meer hetzelfde. In de rouw kun je van alles tegenkomen; verdriet, pijn, verslagenheid, eenzaamheid, wanhoop, woede, opluchting, angst, ontkenning, verdoving, schuldgevoel, concentratieverlies, verminderde eetlust of juist het tegenovergestelde. Soms wil je het allemaal even niet weten en zoek je afleiding, ga je door met het leven van alle dag. Je vraagt je misschien af of je zo’n ingrijpend verlies wel kunt dragen, hoe je verder moet en of je dat wel wil. Je kunt het gevoel hebben jezelf en ook de zin van je leven kwijt te zijn. Kunt, want ieder rouwt op zijn of haar eigen manier.
Rouwen, het omgaan met verlies, wordt ook wel rouwverwerking of verlies verwerken genoemd. Dat is niet altijd een gelukkige term, omdat je kunt denken dat je het moet afsluiten, dat de verloren ander of het verloren andere uit je leven weg moet. Terwijl het er juist om gaat het verlies in je leven in te passen en te leven met de herinnering aan en het gemis van die ander, het andere. Van fysieke afwezigheid naar symbolische aanwezigheid. Verlies is niet iets waar je op een gegeven moment mee klaar bent, je leert er alleen mee om te gaan, de scherpe kantjes gaan er van af.
Een rouwende heeft baat bij steun, dat ervaar ik in mijn omgeving en in mijn werk en dat blijkt ook uit onderzoek. Steun en delen helpt. Het geeft begrip, erkenning en herkenning. En dan kun je door.
De eerste tijd na het verlies krijg je soms steun van familie en vrienden, maar je wilt hen er ook niet altijd mee lastig vallen en bovendien rouwen zij veelal om hetzelfde verlies. Vaak wordt na enige tijd verwacht dat het wel over zal zijn, dan moet je weer gewoon doen, weer sterk zijn. In onze cultuur is er helaas (nog) weinig sprake van bekendheid met en begrip, tijd en ruimte voor rouw. Toch heb je ook nog na enige tijd, of juist dan, behoefte aan een klankbord, een luisterend oor, aan mensen die het ook meegemaakt hebben, aan iemand die deskundig is. En niet alleen om je pijn te uiten, maar ook om je zo ingrijpend veranderde leven weer vorm te geven, een nieuw evenwicht te vinden. Die behoefte is dan nog steeds normaal, al wordt dat niet altijd zo gezien. Je kunt dan gaan twijfelen aan jezelf. Dat komt er ook nog eens bij.
Het Centrum voor Steun bij Rouw en Verlies helpt je bij jouw omgaan met je verlies, geeft je steun op je weg naar een leven met je verlies.